Evaluatie Zwolle-Praag

We zijn nog één keer bij elkaar om de reis te evalueren, zoals altijd bij Mariet en Bennie thuis. Op de vraag welke indruk de reis heeft achtergelaten is de eerste reactie: “erg warm”.Dat is ook af te lezen van de gezichten op de foto’s die van deze eerste dag zijn gemaakt.

Paul heeft alle foto’s en filmpjes die ingeleverd zijn op een 4,7 GB DVD geplaatst, die daarmee ook propvol is. Iedereen krijgt een exemplaar uitgereikt en Paul wordt met applaus bedankt voor de – toch weer - inspannende klus. De verslagen die van elke fietsdag zijn gemaakt staan op de DVD maar t.z.t. ook in het clubblad van oktober.

Natuurlijk betreurt iedereen dat voor Gerhard en Joke al op de 2^e reisdag een einde aan het fietsen kwam. Beide zijn nog herstellende en verwachten op termijn het fietsen weer op te kunnen pakken al zal dat voor de Joke wat eerder zijn dan voor Gerhard. Die zal eerst nog een operatie aan de schouder moeten ondergaan.

Gerhard wil hier niet te lang bij stil staan en brengt de route zelf ter spraken. Over de route en de afstanden van de 7 trajecten is iedereen tevreden al wordt wel aangegeven dat de tijd tussen aankomst en avondeten soms wel erg kort was. Het alternatief is dan toch kortere afstanden door een bestemming dichterbij te kiezen. Stof om over na te denken voor een volgende keer. Voor deze keer alle lof voor Bennie die weer veel energie gestoken heeft in de voorbereiding van de tocht en voor de mooie route.
Ook de bezichtigingen van met name Dresden en Praag waren indrukwekkend en iedereen is heel enthousiast over de gebruikte ‘oortjes’ tijdens de rondleidingen door Gerhard en Alexander.

Gerhard brengt de eindafrekening op tafel. Iedereen is het er over eens dat naast het organisatorische deel ook het financiële deel door Gerhard weer prima is verzorgd, waarvoor lof.

Op de vraag of ook deze reis weer een vervolg krijgt, is iedereen voornemens om er een volgende keer weer bij te zijn, bij leven en welzijn.
En waar we dan naar toe gaan? We hebben weer even de tijd om daar op te broeden.

Dag 9, Praag - Zwolle per bus

Vandaag de bustocht naar huis. Weinig over te vertellen behalve dat alles vlot verliep zonder files of andereopontheid. Om kwart over vijf kwamen we al aan bij de Vrolijkheid, waar we ontvangen werden door een aantl partners, (klein)kinderen en Swolland collega's.

Gerhard , Bennie en hun partners werden nog in het zonnetje gezet door Harry T. , Joke en Jeannette. Cor en Linda werden natuurlijk ook met een bloemetje en een fles wijn bedankt voor hun voortreffelijke ondersteuning en vervoer.

Joke kreeg ook nog een bos bloemen van het Wel & Wee commissie.

dag 8, Praag

Vandaag hebben we met onze gids Alexander Praag bezocht. We zijn veel wijzer geworden van de geschiedenis en de verschillende gebouwen en mensen in Praag. Hier een korte en onvolledige indruk van de excursie:

Dag 7, Usti nad Labem - Praag, 142 km 1295 hm

Praag is bereikt!

Met 13 man en 2 dames hebben we (samen met Cor en Linda) het hotel in de hoofdstad van Tjchechië hoofdstad bereikt. De oplettende lezer zal nu afvragen of er iemand is afgevallen en dat klopt. Gerhard heeft gisteren besloten mede op medisch advies gezien zijn verwondingen vandaag het vliegtuig uit Praag te nemen naar Schiphol. De excursie morgen en de busreis zaterdag zou ook een te grote belasting geweest zijn. Een goede beslissing volgens ons allen. De organisatie ligt nu bij Cor, Linda en Joke, dus dat zit ook goed. Gerhard, wensen je van deze plek dat je goed bent aangekomen en we zien je zaterdagavond weer.

Vandaag ging het van Usti nad Labem (Duits voor Uitzicht op de Elbe) langs de Elbe of Labem en de Moldau naar Praag. De laatste loodjes zijn altijd het zwaarst, dat gold ook hier weer. Omdat de Moldau erg kronkelt, besloot om af en toe wat doorsteekjes te maken, wat inhield dat we dus ook geregeld naar boven moesten klimmen en weer terug dalen.Uiteindelijk kwamen we bij de rand van Praag aan op 300 mter hoogte,waarna we afdaalde naar de Moldau en Praag. We reden naar een van de vele bruggen, waar we een groepsfoto lieten maken, waarna we weer over 10 kim weer 150 meter omhoog moesten klimmen in het drukke verkeer en over erbarmelijke slechte kasseienwegen. Dit land is echt mooi, maar je moet eigenlijk wel dit per ATB doen met dikke banden.

Uiteindelijk hebben we 1295 hoogtemeters afgelegd van totaal bijna 6000 meters. Na het voortreffelijke buffet diner in het hotel, zijn we met een plaatselijke nederlandstalige gids nog een excursie gemaakt met de bus en ter voet van het avondleven in Praag.

dag 6, Dresden - Usti nad Labem, 94.5 km 200 hm ( +35 km en 812 hm voor de bikkels)

Vandaag zou het een korte reisetappe worden. Langs de Elbe afzakken naar Tsjechië, waar we zouden overnachten in een hotel inUsti nad Labem. Slechts 85 km met een klein hoogte verschil naar de overnachtigingsplaats. Het is een zeer mooi gebied, met een mooi uitzicht op de Elbe, enig vrachtvaart en rotspartijen. We kwamen ook in het gebied dat het Saksisch Zwitzerland wordt genoemd. Wat we ook zagen waren de overblijfselen van de laatste overstroming twee maanden geleden. Kromgetrokken bomen en natuurlijk afval in de toppen van lantaarnpalen, zo'n 15 meter boven het huidige waterpeil.

Bij het hotel hadden we eerst de lunch in en rond de bus, waarna de echte bikkels nog onder leiding van Bennie een lusje gingen maken. Jan, Gerrit, Jeannette, Gesinus en Jaap volgden Beniie en konden meteen 360 hoogtemeters maken in 6 kilometer om de stad uit te komen en de heuvelrand te oversteken. In een zeer mooi landschap, maar wel af en toe met een slecht wegdek, werden nog tpotaal 35 km weggetrapt naar boven en naar beneden, voor de terugkomst naar het hotel.

Dag 5, Bad Lausick - Dresden, 100 km en 684 hm

Vandaag stond een korte rit op het programma. Eerst de rit naar Dresden, waarna we in de middag de oude hernieuwde stadskern zouden bezoeken.

Het dagelijks ritueel van ontbijt om 7 uur en kwart voor acht vertekken ging zonder problemen. Het weer was aangenaam, blauwe lucht, lichte oostenwind en een temperatuur van maar 25 graden. Er zaten weer vele leuke korte en lange klimmetjes in. De eerste keer was bij een omleidng, waar we toch doorgingen. Helaas was de weg nog vol losse stenen en niet begaanbaar. Met de hulp van een wandelaar kregen we toch goede aanwijzingen, waardoor we maar 100 meter moesten lopen Nadeel was echter dat we meteen een zeer steile klim voor de boeg kregen. ook de temperatuur begon flink te stijgen zoadat de bussstop rond de 50 km bij Perba zeer welkom was. Voordat we 30 km later bij Meissen aan de Elbe kwamen, kregen we nog bij iedere dorp eerst een mooie afdaling om dan weer ofwel steil omhoog ofwel langzaam maar lang te klimmen uit het dal. Bij Meiisen kregen we een mooie afdaling en hadden we een mooi uitzicht over de burcht. Bij deze afdaling botste Jaap nog tegen een bij of wesp op met als resultaat een dikke gestoken onderlip. Gelukkig niet ingeslikt.

Na de lunch in de bus bij de jeugdherberg,namen we snel een douche en gingen met de bus naar de binnenstad, waar wij een zeer interessante rondleiding kregen van Gerhard onze toerleider annex gids van de herbouwde binnensstad. We weten nu bijna alles van de Saksische hertogen en koningen...

Na het eten in de JHB ging nog een groep naar de neustad, waar we na heerlijk ijs, koffie en/of bier nog wat culturele zaken hebben bekeken, alvorens met de laatste tram naar de JHB terug te gaan in de regen.

Dag 4, Sondershausen - Bad Lausick, 165 km 1020 HM

Vandaag zou het de koninginnenrit gaan worden, ofwel de langste dag van de reis. Van Sondershausen in Thuringen oostwaarts naar Bad Lausick in Saksen.

Ontbijt om 7 uur en beoogde vertrek om 7:45. Het weer was aangenaam koel, droog en een blauwe lucht. Om twee minuten voor 8 vertrokken we uitgezwaaid door Gerhard en Joke, en onze busteam Cor en Linda.

Redelijk snel daarna kregen we de eerste klim van 10 % voor de kiezen, die we als een groep konden beklimmen. Daarna bleef het redelijk vlak, met af en toe wat drukke wegen. Het landschap was met grote graanvelden eindeloos, de wegen waren eindeloos en ook de stemming in de groep was eindeloos goed. Na 50 km hadden we de eerste bus stop in het plaatsje Wiehe. De bus stond daar in een parkje in de schaduw.

10 km verderop kregen we onze eerste echte heuvel van 120 meter naar 290 meter hoogte. Voor sommigen een leuke klim, voor anderen iets minder.... De afdaling was echter niet lang, maar 5 km later kwamen we in een meer bosrijk gedeelte, waar de tweede klim ons wachtte. Netvoor de lunch kreeg Jeannette trouwens haar tweede lek van de reis, maar werd vlot geholpen door haar medefietsers.

De lunch vond plaats bij Weissenfelz onder een viaduct. Veel schaduw dus. De lunch bestond o.a. uit haring en worstjes. Na de lunch nam Harry S plaats in de bus, terwijl Jeannette de taak van Harry T. achter in het peloton opnam. Zij kreeg het veiligheidvest aan maar mocht nog niet fluiten daar zij nog geen examen bij Harry hiervoor had gedaan.

De laatste 65 km was weliswaar mooi maar ook vermoeiend, zonder dat er echt veel geklommen moest worden. De lengte en de zon eisten toch wat energie op. Bij een chemische fabriek van DOW Chemicals bij Lippendorf in de buurt van Leipzig hadden we de laatste bus stop. Vlakbij wren ook de koeltorens van een kerncentrale zichtbaar.

De jeugdherberg in Bad Lausick lag uiteraard ver buiten de plaats en kon alleen via een paar pukkels bereikt worden. De kamers en de douches waren daarentegen groot en goed. Helaas was de aangeboden maaltijd niet geheel passend voor onze groep hongerige fietsers, maar uiteindelijk kregen we toch extra broodjes en noedels om onze magen te vullen. Er was wel voldoende vlees en exotisch fruit en groente.

Dag 3, Holzminden-Sondershausen, 150 Km en 1020 Hm.

Allereerst het goede nieuws: We zijn weer met Joke herenigd, die na haar ontslag uit het ziekenhuis, waar zij ter observatie was, weer naar ons is gekomen met een snelle Audi taxi. Alles gaat goed met haar, maar behalve blauwe plekken heeft zij nog wat last van nekspieren die nog tot rust moeten komen. Zij loopt nu nog met een kraag , om deze spieren te ontlasten.

Vanochtend zijn we na het ontbijt vertrokken in droge omstandigheden, lekker koel vergeleken met gisteren. De temperatuur was nu 25 graden die in de middag opliep naar 32 graden maximaal. In de ochtend kregen we nog een verfrissend bui, die sommigen onder ons tot het dragen van een regenjack dwong, terwijl de andere helft die meer optimistisch was en hun regenjacks in de bus hadden gelaten, stoïcijns doorreden. Na een kwartier werd het echter weer droog en reden we nu door een zeer mooi en bijna verlaten glooiend landschap. Af en toe kwamen we een paar fietsers tegen, meestal echtparen en een enkele racefietser. In het begin zat er een venijnige klim in naar een soort plateau. Het voordeel van een klim is echter dat we ook later een afdeling kregen die mooi en langs was. De gehele dag bleef het klimmen en dalen tussen de 120 en maximaal 300 meter hoogte. De lunch was ongeveer na 105 km, precies na het passeren van de voormalige Oost-Duitse grens en was weer goed. Pannenkoeken en een broodje met een heerlijke salade.

Na de lunch mochten we eerst nog flink klimmen tot 325 meter naar een golfterrein, waar we weer -ditmaal- een korte afdaling hadden. De rest van de route werd in een flink tempo afgelegd tussen de graanvelden en uitzicht op een aantal heuvels van het Thuringer wald.

De jeugdherberg was meer een hotel met zeer ruime kamers (voor de meesten) met douche en toilet op de kamer èn met opgemaakte bedden, wat een luxe. De maaltijd was uitstekend en duidelijk voor onze fietsersgroep gemaakt: spagetti carbonara en salades. De maaltijd was natuurlijk ook bijzonder door het weerzien van Joke.